Zwiedzanie

Prezentowana w archiwum oraz w sąsiadującej z nim kaplicy wystawa »Przesłanie świętych – rzeźby sakralne z ostatnich pięciu wieków« zawiera kolekcję niezwykłych rzeźb sakralnych z Leisnig i okolicy. Zbiór tworzy około 30 eksponatów z okresu od XIV do XVIII wieku. Przeważająca część figur została wymontowana z ołtarzy, gdyż po wprowadzeniu reformacji nie były one akceptowane w kościołach.

Archiwum służyło jako archiwum urzędowe od 1694 do 1696 roku, a następnie wykorzystywane było jako mieszkanie i magazyn.

Na środku dziedzińca zamkowego stoi główna wieża - najbardziej charakterystyczny element zamku Mildenstein. Wieża, której grubość murów wynosi 4,5 metra ma 14 metrów średnicy i 32 metry wysokości. Do wysokości 8 metrów stołp wzniesiony jest z kwarcytu z Leisnig, powyżej użyto do budowy cegieł. Dzisiaj wiemy, że nadbudowa z cegieł powstała już w XII wieku, co czyni stołp jedną z najstarszych budowli wzniesionych z cegły w Saksonii. Po tym, jak wieża na przełomie XVII i XVIII wieku została częściowo rozebrana, uzupełniona została przez Oscara Mothesa w 1875 roku stożkowym zakończeniem. Z jej szczytu rozciąga się dzisiaj wspaniały widok na Leisnig i dolinę Muldy.

Rękopis przetrzymywany w Archiwum Państwowym w Weimarze w Turyngii poświadcza, że głęboka na 60 metrów studnia, znajdująca się przy wschodnim murze obronnym, była między rokiem 1390, a 1393 poddana naprawie. Musi więc ona pochodzić z jeszcze wcześniejszego okresu. W roku 1810 studnia, z której woda doprowadzana była do zamku systemem rur, została obudowana. W ramach prac renowacyjnych przeprowadzanych na terenie całego kompleksu zamkowego studnia ma być ponownie odsłonięta.

Romański portal kaplicy św. Marcina z fryzem szachownicowym pochodzi prawdopodobnie jeszcze z XII wieku. Tym samym zalicza się - podobnie jak cała odrestaurowana kaplica - do najstarszych fragmentów kompleksu zamkowego. Przebudowany w latach 1400 do 1420 chór wschodni zdobi późnogotycki ołtarz skrzydłowy.
Dzisiaj kaplica zamkowa służy jako pomieszczenie wystawiennicze dla wystawy stałej pt. »Przesłanie świętych – rzeźby sakralne z ostatnich pięciu wieków«, a w okresie letnim wykorzystywana jest podczas koncertów.

Wzniesiona około roku 1500 i do dzisiaj widoczna brama jest właściwie drugą bramą zamkową. Do zamku Mildenstein należały bowiem również tereny leżące przed zamkiem, na którym znajdowały się liczne wieże, wysokie mury i głęboka fosa. Tutaj, na przedgrodziu stały również spichlerze i stajnie. Aby dotrzeć do zamku, należało pokonać dwa mosty zwodzone oraz minąć na końcu trzecią bramę zamkową.

Od strony zachodniej, na obrzeżach dziedzińca zamkowego znajduje się przebudowany prawdopodobnie w okresie renesansu dworek. Z pierwotnego budynku zachowały się jedynie gotyckie okna. Już w roku 1538 rozebrano trzy wieże znajdujące się na dachu dworku. W wieku XVI powstały ponadto kamienne schody kręcone oraz przybudówka z cysterną. Na parterze budynku znajdowała się duża kuchnia i jadalnia dworska, gdzie na co dzień spożywane były główne posiłki. Na piętrze znajdowały się sale, reprezentacyjna jadalnia i komnata książęca.

Aktualnie dworek nie jest dostępny dla zwiedzających, gdyż w jego wnętrzach powstają nowe pomieszczenia muzealne. Intensywne prace remontowe jadalni, kominka, pieca kaflowego i czarnej kuchni mają być zakończone do końca roku 2017.

Dom mieszkalny

Wzniesiony w 1452 roku jako siedziba administracyjna dom mieszkalny został pod koniec wieku XVI przebudowany. Po renowacji w latach 2006/2007 swoją siedzibę znalazła tutaj administracja zamku oraz zabytkowa biblioteka.

Kasy & Zwinger

Przed zamkiem przednim wzniesiony został głęboki na 8 metrów wzmocniony zwinger z okrągłą wieżą w środku. W latach 1710 i 1712 po obydwóch stronach powstały dwa budynki mieszkalne.

Park Mirusa

Park nazwany imieniem swojego założyciela znajduje się od wschodniej strony zbocza zamkowego i powstał w latach 1798 - 1900 jako romantyczny park krajobrazowy. Najbardziej spektakularnym elementem parku jest sztuczna ruina ze skalnym tunelem z roku 1866. Park Mirusa, będący na początku XX wieku popularnym celem turystycznym, jest od roku 2001 ponownie dostępny dla odwiedzających.

Wzniesiony w 1390 roku w miejscu starych zamkowych zabudowań dom giermków był wielokrotnie przebudowywany. Szczególnie godna uwagi jest dwupiętrowa gotycka wimperga - szpiczaste zwieńczenie wieży, które prawdopodobnie zostało przejęte z poprzedniej budowli i ozdobione podpórkami i kwiatonami. Na parterze powstaje aktualnie kuchnia z tradycyjnym glinianym piecem, który wykorzystywany będzie podczas projektów szkolnych.

Pierwotnie zamek Mildenstein otoczony był wysokim na 13 metrów murem obronnym. Dawną wysokość murów rozpoznać można wyraźnie przede wszystkim przy starych dojściach do korytarza obronnego w dworku oraz przy zamku przednim. Wszystkie budynki zamku wewnętrznego połączone były niegdyś tzw. korytarzem mnisim, który jednak został rozebrany w 1789 roku. W roku 2007 część korytarza obronnego na odcinku wschodnim wałów obronnych został ponownie odbudowany.

Dom bramny

Ponieważ wschodni mur w rejonie wewnętrznej bramy wjazdowej charakteryzuje się podobnymi elementami architektonicznymi co mur stołpu, należy przyjąć, że ten również wzniesiony został w XII wieku. W latach 1416 i 1593 dom bramny poddany był przebudowom.

Zamek przedni

Margrabia Wilhelm kazał przebudować dawny gotycki budynek w budynek mieszkalny o charakterze obronnym, tzw. zamek przedni. Budynek główny składa się z dwóch skrzydeł stojących do siebie pod kątem prostym, których grubość muru wynosi dwa metry. Oryginalna konstrukcja dachowa ze spichlerzem z roku 1395/1396 należy do najcenniejszych tego rodzaju w Niemczech.

Dzisiaj w zamku przednim oglądać można wystawy stałe »Kamienny symbol władzy«, »Schwytany-Poddany torturom-Skazany« i »Z racji urzędu«.

Sale rycerskie

Sale rycerskie, znajdujące się na drugim piętrze zamku przedniego uznawane są za najpiękniejsze pomieszczenia w zamku. Do tych reprezentacyjnych pomieszczeń dotrzeć można było wówczas prawdopodobnie przez drewnianą galerię. Badania wykazały, że w środkowej sali znajdowało się hypocaustum - system ogrzewania podłogowego, wykorzystujący gorące powietrze i nagrzane kamienie.

Dzisiaj w salach rycerskich organizowane są uroczystości i konferencje.